1779-cu ilin bahar günlərindən birində qubalı Fətəli xan Bakıya səfər edir. Bakı xanı Məlik Məhəmməd qaynını təzəcə tikdirdiyi Xan evində qəbul edir. Böyük sahəni əhatə edən Xan evinin həyətində iri, fəvvarəli hovuz tikilmiş, ətrafında gül-çiçəklər əkilmişdi. Məlik Məhəmməd də hörmətli qonağını məhz bu həyətdə qəbul edir. Yerə əlvan xalılar sərilir, yumşaq mütəkkələr düzülür. Süfrələrə hər cür nemət düzülmüşdü. Söhbət adi məişət məsələlərindən getsə də, Məlik Məhəmməd Fətəli xanın sözlü adama oxşadığını hiss edirdi. Yeznə ilə qayın tək qaldıqdan sonra Fətəli xan dedi:

– Bir ildir ki, Qarabağ xanı İbrahim xanla küsülüyəm. Bunu belə qoymaq olmaz. Qarabağ böyük xanlıqdır. Bilmək olmaz, ona işimiz düşə bilər.

– İndi fikrin nədir? – deyə Məlik Məhəmməd soruşdu.

– Fikrim barışmaqdır. Gözləyirdim ki, onun özü elçi göndərər. Nə olar, o göndərmir, biz göndərərik.

Məlik Məhəmməd fikirləşdi ki, Fətəli xanın oğlu Əhməd xan artıq yetkin cavandır, yəqin onu göndərmək fikrindədir.

– Əhməd xanı göndərmək istəyirsən?

– Yox, o, hələ uşaqdır, oraya etibarlı, hörmətli bir adam getməlidir. İstəyirəm ki, sən gedəsən.

– Mən? – Məlik Məhəmməd təəccübləndi.

– Bəli, başqasına etibarım yoxdur.

Məlik Məhəmməd başa düşürdü ki, Fətəli xan oğlunu göndərməyə çəkinir. Bilir ki, İbrahim xan ağır xasiyyətli adamdır, hər şey gözləmək olar. Ancaq təklifdən boyun qaçıra bilmədi. [Qılman İlkin. Köhnə Bakını tanıyırsanmı. Bakı-2004]

Ertəsi gün Məlik Məhəmməd Şuşaya yola düşdü. İyirmi gün keçəndən sonra Məlik Məhəmmədi müşayiət etmiş atlılar qayıdıb xəbər verdilər ki, İbrahim xan Məlik Məhəmmədi həbsə almışdır. Yoldaşı Xədicə Bikə tez qardaşına xəbər göndərdi. Fətəli xan cavab məktubunda ona təsəlli verib yazdı ki, qorxulu bir şey yoxdur, Məlik Məhəmməd tezliklə qayıdacaqdır.

Aylar keçir, Məlik Məhəmməddən heç bir xəbər gəlmirdi, Fətəli xan isə İbrahim xanla müharibə etmək istəmirdi. İki il keçdi, İbrahim xanın amansızlığı onun səbrini tükəndirdi. O, 8 minlik qoşunla Şuşa üzərinə yürüşə başladı. Bunu görən İbrahim xan qan tökmədən Məlik Məhəmmədi azad etməyə məcbur oldu. İki il həbsdə oturmaqdan Məlik Məhəmmədin saçları tamam ağarmışdı. [Sara Aşurbəyli. Bakı şəhərinin tarixi. Bakı-2009]

Bundan sonra bədəncə zəifləmiş Məlik Məhəmməd oğlu Mirzə Məhəmmədin xeyrinə xanlıqdan əl çəkir. Ozü isə Nəcəf şəhərinə ziyarətə gedir və Bağdad yaxınlığında ölür. [Bakıxanov Abbasqulu ağa. Gülüstani-İrəm. Bakı-2000]